حجت الاسلام والمسلمین حمید محمدی، کارشناس قرآن و دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی کشور در یکی از سخنرانی های خود به موضوع «وظایف بندگان دربرابر نعمت های خدا درسوره کوثر» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

خداوند زمانی که نعمتی به انسان عطا می‌کند، انسان موظف است قدردانی و سپاسگزاری کند.

جالب است که بسیاری این نکته را نمی‌فهمند.

در حقیقت، آنچه که ما در کتاب «کوثر» بیان کرده‌ایم، به این معناست که انسان دارای خیر کثیری است و باید شکرگزار آن باشد.

شکرگزاری تنها به گفتار محدود نمی‌شود، بلکه شامل سه بعد است: شکر زبانی، شکر قلبی و شکر عملی.

برای تقویت ارتباط با خداوند، انسان ابتدا باید با او سخن بگوید و ارتباط خود را محکم کند.

رفتن به نماز و انجام سجده از مهم‌ترین راه‌ها برای ایجاد این ارتباط است؛ چرا که نماز هر سه نوع شکر — زبانی، قلبی و عملی — را در بر دارد.

بنابراین با انجام نماز، انسان می‌تواند تمام ابعاد شکرگزاری را انجام دهد و رابطه خود با خدا را مستحکم کند.

پس از تقویت ارتباط با خداوند، باید رابطه با دیگران نیز تقویت شود.

یکی از راه‌های مهم این کار، قربانی کردن و بخشش به مستمندان است.

این عمل نه تنها موجب کمک به نیازمندان می‌شود، بلکه نشان‌دهنده قدرت و ثبات ایمان انسان است.

بنابراین، زمانی که خداوند نعمتی به انسان عطا می‌کند، وظیفه انسان این است که با تمام توان تلاش کند تا رابطه خود را با خداوند تقویت کند و در همان زمان، با شکرگزاری عملی، قلبی و زبانی، قدر این نعمت را بداند.

سپس با ارتباط قوی با مردم، از طریق اعمالی مانند قربانی کردن برای مستمندان، رحمت و برکت نعمت‌های خداوند را گسترش دهد.

شناخت و پذیرش این مسیر نشان‌دهنده انسان‌های آگاه و ممنون از نعمات الهی است و مانع از بروز آثار منفی ناشی از ناسپاسی و غفلت می‌شود.