* چگونه خانواده‌ها می‌توانند نقش سازنده‌ای در دوران نامزدی و عقد فرزندانشان ایفا کنند؟
نقش خانواده‌ها در فرآیند استحکام‌بخشی به پیوند زوجین در دوران نامزدی و عقد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. برای تحقق این نقش مثبت، ضروری است خانواده‌ها پیوند دو خانواده را به رسمیت شناخته و عروس و داماد را به عنوان فرزند خود پذیرا شوند.
مدیریت روابط در این دوران مستلزم رعایت ظرافت‌های خاصی است. هرگونه بازخورد یا تذکر باید با ملایمت و ترجیحاً از طریق مشاور صورت گیرد. سطح توقعات والدین نباید از انتظارات خود زوج فراتر رود و حفظ استقلال زوج جوان باید در اولویت قرار گیرد.
نکته حائز اهمیت این است که دوران عقد، برخلاف برخی دیدگاه‌های نادرست، زمان تجدیدنظر نیست. این دوران آغاز تعهد و پایه‌گذاری زندگی مشترک است. هرگونه ارزیابی و بررسی باید پیش از عقد انجام شود. ایجاد تردید در این مرحله می‌تواند آسیب‌های جدی به رابطه وارد کند.
در جامعه معاصر که تنوع انتخاب‌ها بالاست، القای تفکر «دوران عقد، دوران تجدیدنظر است» می‌تواند منجر به مقایسه‌های ناسالم و تضعیف بنیان رابطه شود. این مقایسه‌ها، چه آگاهانه و چه ناخودآگاه، می‌تواند به دلسردی و تردید در رابطه منجر شود.
والدین، به‌ویژه مادران، باید از بیان جملاتی که اشاره به گزینه‌های بهتر احتمالی دارد، جداً خودداری کنند. اظهارنظرهای نسنجیده اطرافیان درباره برتری یکی از زوجین نسبت به دیگری نیز می‌تواند تأثیرات مخربی بر رابطه داشته باشد.
راهکار اساسی، حمایت از زوج جوان در جهت تحکیم رابطه و کمک به آنها برای آغاز زندگی مشترک با اطمینان و آرامش است. خانواده‌ها باید نقش تسهیل‌کننده داشته باشند، نه اینکه با دخالت‌های نابجا یا ایجاد تردید، مسیر زندگی مشترک را دشوار سازند.
نظر شما