«اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ اِلَی مَرْضَاتِکَ دَلِیلاً وَ لا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ عَلَیَّ سَبِیلاً وَ اجْعَلِ الْجَنَّةَ لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الطَّالِبِینَ».

خدایا در این ماه برای من به سوی خشنودی‌ات دلیلی قرار مده، و برای شیطان راهی به سوی من قرار مده، و بهشت را منزل و آسایش‌گاهم قرار ده، ‌ای برآورنده حاجات خواهندگان.

شرح و تفسیر:

در این دعا، انسان در جستجوی راهی است که او را به رضایت الهی هدایت کند. «اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ اِلَی مَرْضَاتِکَ دَلِیلاً»، به این معناست که انسان از خداوند می‌خواهد که او را در مسیر حقیقت و رضایت الهی قرار دهد و بر او راه‌هایی روشن از حقیقت و نور گشوده شود. این درخواست نشان‌دهنده‌ی نیاز به هدایت در مسیر سلوک و تطهیر باطن است تا شخص به درجه‌ای از آگاهی و معرفت برسد که از هر گونه ضلالت و وسوسه‌ها پاک گردد.

در ادامه، سالک از خداوند می‌خواهد که از وسوسه‌های شیطان محفوظ بماند: «و لا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ عَلَیَّ سَبِیلاً». این جمله بیانگر اهمیت تلاش برای تطهیر نفس و دوری از اغواهای شیطانی است.

در نهایت، درخواست «اجْعَلِ الْجَنَّةَ لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً» به این معناست که سالک می‌خواهد که بهشت، که نماد سکون و آرامش ابدی است، جایگاه او گردد، جایی که در آن آرامش، معرفت و وصال با معشوق الهی قرار دارد.

این دعا مسیرِ عرفانی انسان را به گونه‌ای که از شیطان دور باشد و در بهشت حقیقی قرار گیرد، تصویر می‌کند.