اولین دوره این برنامه با عنوان «فتح قریب»، از سی ویکم تیر تا دوم مردادماه، با میزبانی از دانش‌آموزان مقاطع مختلف مدارس امام رضا (ع) انجام شد؛ اعتکافی در صحن گوهرشاد که پسران نوجوان از مقاطع مختلف متوسطه اول و دوم، مهمان حرم شدند تا مزه معنویت را، در دل شب‌های حرم، بچشند.
فرصتی معنوی
«شب‌ها که روی فرش‌های حرم می‌خوابی، حس می‌کنی هنوز هم بیداری. انگار در خواب هم داری زیارت می‌کنی...». این قسمتی از صحبت‌های مهدی استاده، یکی از دانش‌آموزان دبیرستان علوم و معارف اسلامی امام رضا (ع) است که برای نخستین‌بار معتکف حرم شده، او با شور می‌گوید؛ اولین‌بار است که در حرم می‌خوابد و این کار، لذتی عجیب برایش بوده.
از گعده‌های فرهنگی با محوریت کتاب توجیه‌المسائل کربلا می‌گوید؛ از پاسخ به شبهاتش درباره چرایی تنها ماندن امام حسین (ع)، از ختم صلوات‌ها، دعای فرج‌ها و ختم سوره‌های مبارکه در طول اعتکاف نوجوانانه‌شان.
وقتی از او دعای اصلی‌اش را در طول این اعتکاف پرسیدم، این‌گونه می‌گوید: ظهور آقا امام‌زمان (عج)، تا این دنیا، رنگ عدل الهی بگیرد.
دعا و نیایش با چاشنی هنر و خلاقیت
فضای اعتکاف، محیطی شاد و سرگرم‌کننده و ترکیبی از دعا و نیایش با هنر، خلاقیت و بازی بود. سید علی هاشمیان، دانش‌آموز پایه نهم دبیرستان امام رضا (ع) واحد ۳، درحالی‌که با لبخند از کش‌بازی‌ها و طعم خوب غذاها می‌گفت، به اصل مطلب و حال عجیب این چند روزش، اشاره کرد: آرامش عجیبی داشت... دعا می‌خوندیم، قرآن می‌خوندیم، با بچه‌ها نماز می‌خوندیم. حس حضور در حرم، حتی موقع بازی، یه چیز دیگه بود.
او، ادامه می‌دهد: در میان شب‌های اعتکاف نوجوانانه و همراه با دعا و مناجات‌های نوجوانانه، نوجوانان با خلاقیت و هنرهای خود به اعتکاف، رنگ‌وبوی تازه‌ای بخشیده بودند، مثل تئاترهایی خودساخته در وصف حضرت اباالفضل‌العباس (ع)، نمایش‌هایی که با مشارکت خود بچه‌ها و راهبری مربیانشان اجرا می‌شد، یا حتی نوحه و مدیحه‌سرایی‌های شبانه‌ای که توسط خود معتکفین جوان انجام می‌شد.
در این اعتکاف نوجوان‌ها نه فقط مخاطب، بلکه خالق لحظات معنوی شده بودند.
مناجات شبانه، حدیث دل نوجوانان
برای بسیاری، این اعتکاف اولین تجربه بود. علی عطاری، دانش‌آموز دبیرستان امام رضا واحد ۱۴ از لذت «مناجات‌های در گوشی شبانه»، می‌گوید. او اعتکاف را فرصتی می‌داند تا در هیاهوی روزمره نوجوانی، لحظه‌ای بایستی و فکر کنی. به قول خودش: «دور می‌شوی، تا مجبور شوی فکر کنی... به حکمت‌ها، به اندرزها، به حرف‌هایی که توی این شلوغی‌ها گم می‌شوند.»
او یک آرزوی جالب هم دارد که نه مربوط به خودش است نه خانواده‌اش؛ در واقع مربوط به یک جریان جهانی، است. می‌گوید: اگر قرار باشد از امام رضا (ع) در طول این اعتکاف یک درخواست داشته باشم، نجات مردم مظلوم فلسطین است.
خدمت از دل نور
محمد حسام شمشیر، دانش‌آموز پایه دوازدهم یکی دیگر از واحدهای مدارس امام رضا (ع)، تنها یک شب میهمان اعتکاف شده است؛ شاید اولویت‌های درسی، اجازه حضور در اعتکاف را از او گرفته بود؛ اما دوست داشت برای یک شب هم شده، به‌عنوان خادم، همراه دوستان معتکفش باشد.
از نگاه او، اعتکاف نه فقط عبادت، بلکه فرصتی برای ایجاد «نورانیت دوچندان» است؛ به‌ویژه در فضایی که با ذکرها و نجواهای نوجوانان، لبریز از اشتیاق آسمانی، شده است.
او نیز مانند بسیاری از دوستان معتکفش، دعای موفقیت در کنکور را دارد، اما فراتر از آن، «دعای خیر و عاقبت‌به‌خیری برای همه.»
روایتی تازه از بندگی نوجوانانه
این اعتکاف نه‌تنها الگویی نوین برای تربیت دینی نسل جوان است، بلکه تجربه‌ای زنده از ایمان، مشارکت، اندیشه و نشاط است. وقتی نوجوان‌ها خودشان تریبون‌دارند، خودشان میزبان‌اند، خودشان مجری‌اند، و خودشان خادمان یکدیگر… یک روایت تازه از بندگی، متولد می‌شود.
بندگی در دل غوغای نوجوانی، در کنار بازی و خنده، با حضور مربیان دغدغه‌مند و محتوای عمیق.
برنامه‌ای که قرار است ادامه‌دار باشد؛ و اگر چنین بماند، چه‌بسا روزی، هر نوجوان مشهدی و حتی هر نوجوان ایرانی، تجربه‌ای از سه روز بندگی در حرم امام رئوف را، در کارنامه زندگی‌اش ثبت کند.
نظر شما